منوچهر آریان‌پور کاشانی

همهٔ دار و ندارم را از مدرسهٔ عالی ترجمه دارم! اگر این ساختمان و ساختار و استادان آن نبودند شاید ساز زندگی من آهنگ دگر داشت.

از بد روزگار مدرسهٔ عالی ترجمه مانند بسیاری از میراث گران‌قدر دوران پهلوی نام دگر به خود گرفت و به نام نامتحلی آخوند علامه طباطبایی شهرت یافت و میراث آن به نام آخوند و اسلام مصادره گردید!‌ اما این پایگاه هنوز تنها کورسوی امید در مطالعات علمی و لاشارلاتانی در زبان فارسی و زبان‌های باستانی ایران است. این چراغ امید را دکتر منوچهر آریا‌ن‌پور کاشانی و پدرشان دکتر امیرعباس آریان‌پور کاشانی روشن کردند. در سرتاسر مدرسهٔ عالی ترجمه عکس‌های تروریست‌های گوناگون و مجسمه‌های خون‌خواران جمع شده است ولی حتی یک عکس یا یک مجسمه یا یک نوشته در مورد بنیان‌گذاران دانشکدهٔ ادبیات فارسی و زبان‌های خارجی یا همان مدرسهٔ عالی ترجمه نیست!

در زمان ریاست آخوند پلید صدرالدین شریعتی بر دانشگاه علامه، علوم زبانی و زبان‌های باستانی در این دانشکده تا آستانهٔ تعطیلی پیش رفتند و بخت یار بود که پس از چندسال با دور شدن سایهٔ شوم آخوند از ریاست دانشگاه، رشته‌ٔ زبان‌های باستانی مجددا بازگشایی شد.

و دیروز بنیان‌گذار دانشکدهٔ ما در آمریکا درگذشت! نام استاد دکتر منوچهر آریان‌پور کاشانی آن‌قدر بزرگ است که در علم زبان و فرهنگ‌نویسی کسی نیست که وی را نشناسد و حداقل با تعدادی از کتاب‌های ایشان آشنایی نداشته باشد. هرچند که عکس‌ها را سوزاندند مجسمهٔ حیاط دانشکدهٔ ما را بشکستند اما هنوز درختی که او در مقابل ورودی دانشکده کاشت پابرجاست.