برگی از خاطرات دانشجویی من!

در حیاط دانشکدۀ ادبیات فارسیِ دانشگاه علامه طباطبائی (همان مدرسۀ عالی ترجمۀ زمان شاهنشاهی) غازی سفید و زیبا بود با گل‌ها و درختان سر به فلک کشیده. دانشجویان اهل ادب و فضل عموما دور این غاز می‌نشستند و از زیبایی فضا و مصاحبت با یکدیگر لذت می‌بردند. این محوطه به نام «میدان غاز» شهرت یافت. همه روزه دوستی‌ها و خاطرات خوشی در کنار این غاز رقم می‌خورد. در زبان اهالی دانشکدۀ ادبیات، افرادی که همیشه در حوالی میدان غاز مستقر بودند را «غاز نشین» می‌گفتند. تا اینکه انتری نژاد شد رئیس جمهور و آخوندِ پفیوز صدرالدین شریعتی به ریاست دانشگاه علامه رسید. از اولین اقداماتش نابودی میدان غاز و درختان اطرافش بود! چون بستر را برای دوستی دختر و پسر فراهم می‌کرد. در اقدام بعدی رشتۀ زبان‌های باستانیِ قطبِ علومِ زبانی ایران را منحل کرد! زیرا این رشته را عامل اصلی تبلیغ مانویت و زردشتی‌گری در میان دانشجویان می‌دید! بر پدر هرچی آخونده لعنت!