آواز زن

بهر مرگ اهرمن برخاستیم

بهر مرگ یکدگر آراستیم

زن کنار و زندگی بردار شد

اتحاد مردمان ناکار شد

خون نیکا خون مهسا و ندا

ای دریغا از خیابان‌ها صدا

گر تو را آیین آزادی بود

گر مرا فریاد حق خواهی بود

گر تو را منزل ز اوج عرش شد

گر مرا منزل زمین و فرش شد

خانۀ ما این وطن ایران ماست

بغض خفته در غم پنهان ماست

شاه خواهی و نخواهی آدمی

چشم بر اعدام بندی خادمی؟

دست‌ها در دست و لب‌ها هم سخن

متحد برخیز برپا هم وطن

بازگو فریاد زن فریاد ما

باز برخوان قصۀ پُر درد ما

قصۀ ضحاک و کُردان دلیر

قصۀ مهسا و دستان فقیر

قصۀ ایران و آزادی و غم

داستان عاشقی با بیش و کم

زاهدان و سقز و تبریز و ری

جوشش ایران زمین در ماه دی

باز آید ماه اندر شام ما

فرّۀ ایران زمین هم گام ما

ماه بهمن ماه جنبش بوده است

در سیاهی چون درخشش بوده است

ماه اسفند با خروش عاشقان

بر بیفتد کاخ ظلم سارقان

چون بهاران موسم پرواز ماست

جمله ایران‌ایم و زن آواز ماست

رسم نوروز را گر دانی که چیست

بلخ و اربیل و سپاهانم یکی‌ست

روز نو آید دوباره هفت سین

هفت جام آرد بر ایران زمین

هفت جام از عشق و از آزادگی

هفت جام از آتش و دلدادگی

جام آخر جام مهسا و ندا

جام آن‌هایی که جان‌هاشان فدا