کابل!

شبی خواب دیدم که در انجمن

گو پیلتن راند چندین سُخَن

که باید بیاورد بی مر سپاه

سوی کابلستان و آن جایگاه

ز بلخ و نشاپور بس لشکری

همی گِرد کرد تا به شهر هری

پیِ رخش فرخ زمین می‌سپَرد

همه بخت بد از خراسان گذَرد

سر خوزیان زنگهٔ شاوران

چو توس و چو گودرزِ کشوادگان

همه سربه‌سر سوی کابل شدند

ز جادوی دین یکسر ایمن شدند

گو پیلتن بر گرفتی سُخَن

بر شاه کابل سر انجمن

که آباد بادا خراسان ما

ستوده سرای نیاکان ما

که تاهست برپای گردان سپهر

از ایران خراسان مبراد مهر